Szept wilka : 2022

sobota, 23 lipca 2022

Masyw Śnieżnika

Kletno - Schronisko Na śnieżniku - ŚNIEŻNIK - Schronisko na Śnieżniku - Kletno

Ok. 14 km.

Tego dnia towarzyszyła nam Gosia i jej autem pojechaliśmy do Kletna.

Szlak na Śnieżnik z Kletna jest dość mocno uczęszczany (jest najkrótszy). Prowadziłam więc Harrego na smyczy, ponieważ w ostatnim czasie zdarzały mu się różne zachowania.

Spora część szlaku to szutrówka. Z tego powodu, jak również mając na uwadze czwarty dzień chodzenia, niosłam Harrego odcinkami przerzuconego przez ramię (22 kg to dla mnie mocno sporo 😉, ale psie łapy były już naprawdę zmęczone, pies kładł się na drodze i nie chciał iść).

Na Śnieżniku zastałyśmy metalową konstrukcję wieży widokowej w trakcie budowy (która ma zostać przeszklona) oraz siatkę ogradzającą plac budowy. Podobał mi się Śnieżnik bez wieży 😉.

Późnym wieczorem powrót pociągiem z Kłodzka do Tczewa.

Na Śnieżniku (1425 m)

W tle Schronisko PTTK "Na Śnieżniku"

piątek, 22 lipca 2022

Góry Bialskie i Złote

Bielice - Iwinka - RUDAWIEC - KOWADŁO - Łupkowa - Czartowiec - Przełęcz Gierałtowska - Stary Gierałtów

Ok. 22 km.

Właściciel Chaty pod Sowią Kopą w Stroniu Śląskim podwiózł nas autem do Bielic, skąd wychodziły interesujące mnie szlaki.

W planie tego dnia miałam KOWADŁO (szczyt Korony Gór Polski w Górach Złotych) i dalej Góry Złote grzbietem górskim wzdłuż granicy z Czechami.

W Bielicach weszłam jednak na zielony szlak w innym miejscu niż myślałam i zdziwiłam się, gdy zamiast na Kowadło, dotarłam na RUDNIK (szczyt Korony Gór Polski w Górach Bialskich).

Po zejściu z Rudnika skierowałam się na zaplanowane Kowadło i dalszą część trasy. Tym sposobem jednego dnia, nie planując tego, weszłam na dwa szczyty Korony Gór Polski.

Po zejściu z gór przed Starym Gierałtowem Harry znów pokładał się na drodze. Dlatego złapałam stopa i tak dotarliśmy na samą kwaterę.

W Chacie pod Sowią Kopą (Stronie Śląskie)

Na zielonym szlaku na Rudawiec (Góry Bialskie)

Siodło pod Rudawcem (Rudawiec - czes. Polska hora)

Rudawiec (1112 m)

Na Rudawcu (1112 m)

Kowadło (989 m)

Na zielonym szlaku wzdłuż granicy z Czechami (Góry Złote)

Punkt widokowy pod Czartowcem (Góry Złote)

Na czerwonym szlaku z Przełęczy Gierałtowskiej - w oddali Kościół św. Jana Chrzciciela w nowym Gierałtowie

czwartek, 21 lipca 2022

Krowiarki - dzień drugi

Konradów - Rogóżka - Stronie Śląskie - Goszów - Stronie Śląskie

Ok. 13 km, temp. nadal powyżej 30°C.

Krótko przed Stroniem Śląskiem Harry miał już dość, kładł się na drodze i nie chciał iść. Było to pokłosie wczorajszego dnia (ok. 30 km, ponad 30°C).

Najgorszy w takiej temperaturze jest dla psich łapek asfalt, który się nagrzewa i w każdej temperaturze drobne kamyczki (szuter). Chodziliśmy rzecz jasna głównie po naturalnym podłożu (drogi leśne i polne), ale pojawiały się i inne odcinki.

W Stroniu Śląskim zrobiliśmy sobie dłuższą przerwę na trawie przekąszając małe co nieco, a następnie jeszcze dłuższą w Goszowie zjadając w Raju Pstrąga solidny obiad.

W planie tego dnia miałam dojście do Gór Złotych, a konkretnie wejście na Kowadło i dalej już zależnie od pory, która by nas tam zastała.

Jednak trzeba było na dziś przerwać trasę, żeby dać psu odpocząć i poszukać w okolicy noclegu (nie było sensu wracać do Konradowa, żeby jutro powtarzać ten sam fragment).

Znalazłam pokój w Chacie pod Sowią Kopą w Stroniu Śląskim przy samym Goszowie.

Spotkany na kwaterze Marek (pracujący w okolicznym lesie) użyczył mi swojej pasty do zębów (zęby można umyć palcem 😉), ładowarki do telefonu, podzielił się ze mną swoim prowiantem oraz pojechał do sklepu po puszki dla Harrego. I nie wziął za nie pieniędzy.

Rogóżka - zanikająca wieś w Krowiarkach.

W potoku Konradka w drodze do Rogóżki

Rogóżka - wapiennik z 1934 r.

Rogóżka - ruiny kaplicy

Przed Stroniem Śląskim

W Stroniu Śląskim-Wieś

W Stroniu Śląskim

W Raju Pstrąga- Goszów

środa, 20 lipca 2022

Krowiarki - dzień pierwszy

Konradów - Romanowo - Piotrowice - Stary Waliszów - Nowy Waliszów - Konradów

Ok. 30 km (z lekkim błądzeniem, szlaki słabo oznaczone), temp. powyżej 30°C.

Przyjechaliśmy pociągiem z Tczewa do Kłodzka (9,5 godz. w pociągu, pociąg miał opóźnienie).
Z Kłodzka autobusem do wsi Radochów. Stamtąd autem z panią Wandą do Konradowa.

Na szlak wyszliśmy ok. godz. 12:00.

Pierwszy raz wyszłam w trasę bez żadnego planu (do końca nie wiedziałam, czy wyjadę). Trasa układała się w trakcie. Miała być lekka ze względu na psa, a wyszło jak zawsze.

Ze Starego Waliszowa szliśmy już bez szlaku i w szybkim tempie, bo kończył się powoli dzień. Ostatnia część trasy wiodła na przełaj przez pole i mini-lasek. Robiło się już szaro, lekki dreszczyk był.

Schodząc na dół do wsi wyłoniło nam się z szarości stado pasącego się bydła, które z nieznanych mi powodów puściło się za nami biegiem. Harry uderzył w sprint, a że miałam go już przyczepionego do pasa, chcąc nie chcąc wyrwałam za nim, z trudem utrzymując nogi, które prawie fruwały w powietrzu. Lecieliśmy tak w dół, aż stado zrezygnowało z pogoni.

We wsi byliśmy ok. 21:30.

Tego dnia Harry dostał w kość, sporo kilometrów przy wysokiej temperaturze. Widać to było dopiero na trasie w kolejnych dniach.

Pasmo KROWIARKI wg. niektórych klasyfikacji wchodzi w skład Masywu Śnieżnika.

P.S.
Pierwszy raz od x lat wyjechałam w góry bez pokaźnego aparatu do robienia zdjęć. Wzięłam ze sobą tylko wiekowy, malutki Fujifilm FinePix F50fd i telefon komórkowy. Poczułam wolność 😉.

(Przy zmniejszonym rozmiarze zdjęć, zdjęcia z tego aparatu i tak wyglądają lepiej niż te z telefonu).